الزامات استاندارد در آسانسورهای با فاصله آستانه درب‌های طبقات متوالی بیش از 11 متر

الزامات استاندارد در آسانسورهای با فاصله آستانه درب‌های طبقات متوالی بیش از 11 متر مطابق با استاندارد ملی ایران

۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲

یونس نجف نیا، کابین نیوز – همانطور که می‌دانید آسانسورها از جمله وسایل حمل و نقل عمودی هستند که به ترازهای مشخصی از ساختمان خدمت رسانی می‌کنند. در برخی مکان‌ها، ممکن است فاصله دو درب متوالی طبقه از حد معمول در ساختمان‌های مسکونی بیشتر باشد. مثلاً در سیلوهای گندم یا ایستگاه‌های مترو یا برج مراقبت فرودگاه‌ها و… . به‌منظور سرعت و سهولت امدادرسانی به مسافرین کابین در مواقع اضطراری، لازم است تا فاصله دو درب طبقه متوالی کمتر از 11 متر باشد.

چنانچه فاصله دو درب طبقه متوالی بیش از 11 متر باشد، مطابق استاندارد ملی ایران به شماره 1-6303 تجدیدنظر اول، لازم است تا تمهیداتی پیش‌بینی شود. در ادامه می‌توانید با الزامات استاندارد در آسانسورهای با فاصله آستانه درب‌های طبقات متوالی بیش از 11 متر آشنا شوید.

مطابق بند 5-2-2-1-2 در صورتی که فاصله آستانه درهای طبقات متوالی از 11 متر تجاوز کند، درهای اضطراری میانی باید به‌گونه‌ای تعبیه شوند که فاصله بین آستانه درها بیشتر از 11 متر نباشد. این الزامات در مورد کابین‌های مجاور هم که هر کدام دارای یک در اضطراری مطابق بند 8-12-3 باشند، کاربرد ندارد.

نکته 1

اگر فاصله دو درب متوالی طبقه بیش از 11 متر باشد، تعبیه حداقل یک درب اضطراری در سمت درب‌های طبقات با حداقل ارتفاع 1/8 متر و حداقل پهنای 0/35 متر برای کاهش فاصله تا 11 متر الزامی است. این درب‌ها نباید به سمت داخل چاه باز شوند و میبایست مجهز به قفل کلید خور مخصوصی باشند که بتوانند بدون کلید مجدداً بسته و قفل شوند. این درب‌ها حتی اگر قفل باشند، باید بدون کلید از داخل چاه باز شوند. کارکرد خودکار آسانسور فقط در صورت بسته بودن درها باید امکان‌پذیر باشد. بدین منظور درب باید مجهز به وسایل ایمنی برقی(میکروسوئیچ مطابق شرایط استاندارد) باشد.

نکته 2

ممکن است در مواردی فاصله دو درب طبقه متوالی بیش از 11 متر باشد و همچنین طراحی ساختمان و موقعیت چاه آسانسور نیز امکان تعبیه درب اضطراری میانی را ندهد؛ مانند آسانسورهای ایستگاه‌های مترو. در استاندارد برای این موارد نیز راهکار مناسب ارائه شده است. در چنین شرایطی وجود کابین‌های مجاور هم در یک چاه مشترک که هر کدام دارای یک درب اضطراری باشند، ضروریست.

مطابق بند 8-12-3 می‌توان از درهای اضطراری در کابین‌های هم جوار استفاده نمود، مشروط بر اینکه فاصله افقی بین کابینها از 0/75 متر بیشتر نباشد.

بیشتر بخوانید:

نکته 3

درب‌های اضطراری تعبیه شده در دیواره کابین‌های مجاور، باید دارای حداقل ارتفاع 1/8 متر و حداقل پهنای 0/35 متر باشد. این درب‌ها نباید به سمت چاه باز شوند. لذا میبایست به داخل کابین یا به صورت کشویی باز شوند.

نکته 4

درب‌های اضطراری کابین باید دارای قفلی باشند که از داخل کابین با کلید سه گوش و از بیرون کابین بدون نیاز به کلید باز شوند.

نکته 5

در این حالت، فاصله افقی دو کابین مجاور نباید بیش از 75 سانتیمتر باشد. همچنین این فاصله نباید کمتر از 50 سانتیمتر شود. زیرا در صورتی‌که فاصله لبه سقف کابین یک آسانسور تا نزدیک‌ترین قسمت کابین یا وزنه تعادل آسانسور مجاور کمتر از 50 سانتیمتر باشد، قطعات متحرک آسانسورها میبایست توسط یک دیواره جداساز از یکدیگر جدا شوند و در نتیجه، این دیواره جداساز مانع امدادرسانی بین کابین‌های مجاور خواهد شد. همچنین وزنه تعادل یا موانع ثابتی که مانع عبور از یک کابین به کابین دیگر شود، نباید مقابل درب‌های اضطراری قرار گیرد. آهن‌کشی سازه آسانسور شامل این موضوع نمی‌شود.

نکته 6

در صورت عدم تأمین فاصله 11 متر بین آستانه طبقات متوالی، تصمیم گیری در مورد امداد رسانی و نجات مسافران در کابین‌های مجاور با استفاده از دریچه سقفی کابین با ابعاد ذکر شده در استاندارد، به کمیته فنی واگذار شده است.

نکته 7

در خصوص آسانسورهای منصوبه در فضای خصوصی که درب طبقات آن‌ها در حریم خصوصی باز می‌شود، مطابق استعلام بعمل آمده از سازمان ملی استاندارد ایران، در زمان انتشار این مطلب، تأمین شرایط زیر الزامی است:

مسیر دسترسی به موتورخانه یا فضای ماشین‌آلات در قسمت مشاع ساختمان باشد(از مسیر خصوصی نباشد) و نیز
رعایت الزامات بند 5-2-2-1-2 به طوری که فاصله بین آستانه درب دورترین توقف تا اولین درب طبقه مشاعی کمتر از 11 متر باشد.

در صورت عدم تأمین هر یک از دو مورد فوق الذکر، لازم است “عدم تفکیک‌پذیری واحدهای ساختمان” با توجه به نقشه‌های پلان طبقات ساختمان در کمیته فنی آسانسور استانی بررسی شود و صحت تطبیق نقشه‌های ارجاع شده به کمیته فنی با ساختمان اجراء شده، توسط مهندس مجری ساختمان، شرکت عرضه کننده آسانسور و شرکت بازرسی فنی صورت پذیرد.

بدیهی است در صورت احراز و اثبات امکان تفکیک پذیری واحدها در کمیته فنی، عدم تأمین شرایط استاندارد در مشاعی بودن مسیر دسترسی به موتورخانه و یا عدم تأمین الزامات بند 5-2-2-1-2، امکان صدور گواهینامه ایمنی استاندارد بر مبنای استاندارد ملی 1-6303 وجود نخواهد داشت.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

مطالب اخیر