به طور معمول وقتی چند فرد غریبه در آسانسور در کنار هم قرار می گیرند، سکوت ناخوشایندی در فضا حاکم شده  و افراد به طور آشکار دچار  بی قراری شده و گاهی اضطراب خود را با سرگرم شدن به تلفن همراهشان کنترل می کنند.

روان شناسان طی مطالعات متعددی به بررسی این موضوع پرداخته دریافتند: بیشتر این حس به درک ذهنی افراد از فضای شخصی مربوط می شود. طی مطالعه ‌ای که توسط دانشگاه وروتسواف در لهستان انجام شد، از افراد مختلفی در سراسر جهان پرسیده شد که حضور فیزیکی یک غریبه در چه فاصله ‌ای برای آن ها ناراحت ‌کننده است. بسیاری از پاسخ دهندگان این فاصله را حدود یک متر تخمین زدند که ایجاد این فاصله در آسانسورهای عمومی تقریبا غیر ممکن است.

عامل دیگر ایجاد این حس ناراحتی از حضور در کنار غریبه ها در آسانسور، نبود یک برنامه اجتماعی برای این شرایط است. در واقع همه ما در طول زندگی روزمره خود با افراد غریبه تعامل داشته و در شرایط مختلفی مانند مصاحبه های کاری، قرار ملاقات با پزشک و … دقیقا نقش خود را درک کرده و بر این اساس رفتار می کنیم، اما وقتی با یک فرد غریبه در آسانسور رو به رو می شوید دقیقا نمی دانیم چه رفتاری مناسب است. به همین دلیل برخی افراد به زمین خیره شده و وانمود می کنند که کسی آنجا نیست.

در این میان روانشناسان توصیه می کنند، بهتر است در هنگام حضور افراد غریبه در آسانسور، با آن ها وارد مکالمه ای کوتاه شوید.

تحقیقات نشان می دهد: یک گفتگوی کوتاه ممکن است آنطور که انتظار دارید ناخوشایند نباشد و شرایط و فضای سرد محیط را شکسته و طرفین احساس آرامش و راحتی بیشتری کنند.

منبع: sciencefocus